“กระดาษ A4” เป็นหนึ่งในแผ่นกระดาษจากมาตรฐานสากล ISO 216 ในกระดาษชุดซีรีส์ A ซึ่งจริง ๆ แล้ว มีที่มาอันยาวนานมาก หากจะนับกันที่ต้นกำเนิดจริง ๆ ก็ต้องย้อนกลับไปในปี ค.ศ. 1922 ซึ่งขณะนั้น ได้เกิดความสับสนในหมู่โรงงานผู้ผลิตกระดาษและผู้ใช้งานจริง เพราะแต่ละแห่งก็มีมาตรฐานที่ไม่ตรงกัน จึงทำให้ระบบเยอรมัน (DIN) ได้สร้างมาตรฐานกลางในชื่อ DIN 476 เพื่อมากำหนดขนาดของกระดาษให้เป็นที่เข้าใจไปในทิศทางเดียวกันทั้งโรงงานและผู้ใช้ ขนาดของกระดาษชุดซีรีส์ A จึงได้ถือกำเนิดขึ้น แต่เบื้องหลังการกำหนดขนาดกระดาษซีรีส์ A นั้นมีภูมิหลังหยั่งลึกลงไปอีก เพราะมีหลักฐานที่ว่า ขนาดของกระดาษจะเป็นการแบ่งครึ่งของกระดาษตั้งแต่ไซซ์ใหญ่ที่สุดในอัตราส่วน 1 : หรือ 1: 1.414 โดยจะแบ่งครึ่งลงไปเรื่อย ๆ อย่างเท่า ๆ กัน และกระดาษทุกขนาดจะมีอัตราส่วนที่เท่ากันอย่างน่าเหลือเชื่อ เพียงแต่จะเป็นสัดส่วนที่เล็กลงไปจนพอดี ผู้ที่หยิบยื่นแนวคิดนี้คนแรก คือศาสตราจารย์ จอร์จ คริสตอป ลิคเทนเบิร์ก (Georg Christoph Lichtenberg) (หากอ่านออกเสียงเป็นภาษาเยอรมัน จะอ่านได้ว่า “กีออร์ก คริชตอฟ ริชเตนแบร์ก”) นักฟิสิกส์ชาวเยอรมันนั่นเอง

ภายหลัง มาตรฐาน ISO 216 ก็ได้ถือกำเนิดขึ้นถัดจาก DIN 476 โดยที่ ISO 216 ได้หยิบหลักการและแนวคิดการกำหนดขนาดมาบัญญัติอย่างเป็นทางการในปี ค.ศ. 1975 ISO 216 ได้สร้างการจำแนกกระดาษออกมาเป็นซีรีส์ชุด A และ B แน่นอนว่า “กระดาษ A4” จึงถูกบรรจุอยู่ในชุดซีรีส์อักษร A ในชุดนี้จะเริ่มต้นที่ขนาดใหญ่สุดคือ A0 ไล่เรียงเป็นลำดับ A1, A2, A3, A4, A5, A6, A7, A8, A9 และ A10 ทุกขนาดจะเป็นการแบ่งครึ่งด้วยอัตราส่วน 1 : 1.414 ไปเรื่อย ๆ จนได้ขนาดเล็กสุดคือ A10 พร้อมระบุว่ากระดาษชนิดใดเหมาะแก่การนำไปใช้แบบไหน ซึ่งก็อิงจากการใช้งานในยุคสมัยนั้น

ในปี ค.ศ. 1975 นี้เอง องค์กรสหประชาชาติ (UN) ได้กำหนดให้ “กระดาษ A4” ขึ้นเป็นขนาดของกระดาษมาตรฐานสากลของ UN เอง หลังจากนั้น กระดาษ A4 ก็ได้ถูกนิยมใช้ในการเขียนจดหมายอย่างแพร่หลาย และยังนิยมใช้เป็นอย่างมากใน 88 ประเทศทั่วโลก กระทั่งปัจจุบันกระดาษ A4 ก็ยังเป็นขนาดของกระดาษมาตรฐานสากลที่คนมักใช้ไปกับงานเอกสารและสื่อสิ่งพิมพ์หลายประเภท